دیجیتال سازی زیرساخت های شبکه می تواند در بهبود پیش بینی ها، اعتمادسازی و افزایش بهره وری تاثیر به سزایی داشته باشد. تراکم در جاده ها، در آسمان و روی خطوط ریل باعث هدر رفتن وقت، افزایش آلودگی و هزینه ها می شود. مسافران در شهرهای بروکسل و لندن بیشتر از ۵۰ ساعت از سال را در ترافیک های شهری تلف میککند که معادل یک هفته کاری‌ست. ترافیک سنگین در اروپا معادل یک درصد از تولید ناخالص ملی این قاره است. در ایالات متحده، تاخیر پروازها به تنهایی باعث شش میلیارد دلار ضرر در اقتصاد این کشور می شود.
در سال ۲۰۱۳، اندیشکده مکنزی اعلام کرد که به وسیله ایجاد زیرساخت های مناسب با مدیریت بهتر تقاضا و پشتیبانی بهینه می‌توان ۴۰۰ میلیارد دلار صرفه جویی نمود. اینجاست که دیجیتالی شدن در قالب داده های کلان می تواند موثر باشد. تجمیع و به کارگیری راهبردی اطلاعات می تواند پیش بینی های بهتری را برای ما رقم بزند تا بتوان از رفتارهای نادرست جلوگیری کرده و زیرساخت هایی بهتری در حوزه ترافیک ایجاد نماییم. برخی از کشورها و شهرها که توانسته اند در این حوزه موفق باشند در ذیل امده است:
۱. در برزیل، ترافیک هوایی طی دهه های گذشته به شدت افزایش پیدا کرده است و پیش بینی می شود مسافرتهای هوایی تا سال ۲۰۳۰ در این کشور دو برابر شود. جای تعجب نیست که تراکم ترافیک در این بخش باعث نگرانی شده است. به منظور کاهش این ترافیک، برزیل از سیستمی استفاده می کند که اطلاعات GPS را جمع آوری کرده تا بتوان از فضای هوایی استفاده بهینه کرد و از پراکندگی هواپیماها در مسیرهای کوتاه جلوگیری نمود.
روش معمول این است که هواپیماها را به منظور استفاده از فرودگاه ها در صف انتظار قرار داد. ممکن است این مسئله ساده باشد اما این کار حجم زیادی از داده ها را ایجاد می کند که نیازمند ارزیابی پیچیده و سریع است. فاصله، سرعت و توانایی هر یک از هواپیماها پردازش می شود تا کوتاه ترین مسیر پروازی انتخاب شود. به جای قرار گرفتن در صف، هواپیماها می توانند از مسیری منحنی استفاده نمایند.
اولین آزمایش باعث شد تا مسیر ۷.۵ دقیقه کوتاه تر و ۷۷ گالن سوخت کم‌تر مصرف شود. دولت برزیل قصد دارد تا این روش را در ده فرودگاه پرترافیک خود آزمایش کند. این روش تحلیل داده‌ها می تواند ظرفیت فرودگاه های آمریکای شمالی را بین ۱۶ تا ۵۹ درصد افزایش دهد.
۲. زیرساخت های ریلی در اروپا از شرکت های دست اندر کار می خواهد تا برنامه سفری خود را با جزئیات به آن تحویل دهد و از این جزئیات بهره می برد تا برنامه مناسبی به منظور سفرهای ریلی ایجاد کند. این برنامه مناسبی است اما از انعطاف مناسبی برخوردار نیست و نمی تواند از ظرفیت کامل بهره برد. به عنوان مثال، در آلمان ، قسمت اعظمی از قطارهای باری بر اساس برنامه در ریل ها حرکت نمی کنند که باعث ترافیک می شود.
اخیرا برخی از شرکت های ریلی از رویکردی صنعتی شده استفاده می کنند که با داده های کلان کار می کنند.این شرکت ها ظرفیت هر یک از ریل ها را بر اساس سرعت آنها و تحلیل تقاضاها در گذشته تقسیم بندی می‌کنند. بهره گیری از تمام ظرفیت ریل ها نیازمند تکنیک های پیشرفته برنامه ریزی است که برای مثال اجازه می دهد تا قطارها از تقسیم بندی زمانی و سرعتی دیگری استفاده کنند و تاخیر را کاهش دهند. این گونه نوآوری ها سبب افزایش نظم و اعتماد به سیستم شهری می شود و تا ده درصد از ترافیک را کم خواهد کرد.
پینوشت: این مقاله کوتاه شده است.
مترجم: محسن راعی
منبع: اندیشکده مکنزی